22.04.12 Ridderkerk: de stand van zaken
Door: Annelies
Blijf op de hoogte en volg Annelies
22 April 2012 | Nederland, Ridderkerk
Het is al weer 16 dagen geleden: de dag van de val, waardoor we de tocht naar Santiago niet konden voortzetten.
Inmiddels heeft de operatie aan mijn pols plaatsgevonden, die op kundige wijze is voorzien van plaatjes en schroefjes, omdat een deel van spaakbeen en polsgewricht bleken te zijn verbrijzeld.
De controle door de chirurg enkele dagen terug stemde hem tevreden. De hechtingen zijn verwijderd.
Een scan van de pols na de operatie doet vermoeden dat alles weer goed moet komen en ook nieuwe foto’s van de bovenarm tonen aan dat de breuk er nog steeds ‘keurig uitziet’. Er is nog geen sprake van botaangroei, maar dat zal de komende weken naar verwachting gaan gebeuren.
Heel bescheiden en zonder enige belasting mag ik wat voorzichtige bewegingen maken, mede om te voorkomen dat ik straks als extraatje met een ‘frozen shoulder’ te maken heb.
Ik krijg wel te verstaan dat de totale herstelperiode 6 tot 12 maanden in beslag zal nemen. Dat is even schrikken! Aan mij zal het echter niet liggen, ga ontzettend mijn best doen binnen het mogelijke en ik opteer dan uiteraard voor 6 maanden. De wonden op gezicht, knieën en heup zijn zo goed als genezen en de blauwe plekken zijn met een prachtig geel-groen in een laatste fase beland. Dat is het fysieke stukje.
Sjef heeft het nog steeds druk met mij, ondanks dat ik bijvoorbeeld al weer in stukjes gesneden fruit en boterham zelf kan verorberen en zo nog wat kleine dingetjes, zoals met één vinger typen. Alle beetjes helpen, dat geldt voor ons allebei. Blij met elke vordering!
Mentaal gaat het niet slecht: eerder gezegd is er dankbaarheid dat ik het er zo van af heb gebracht. Teleurstelling is er nog wel. Ik kan niet bedenken waarom dit heeft moeten gebeuren. In elk geval wordt het geduld van Sjef en mij dagelijks op de proef gesteld, maar liever zou ik er een andere betekenis of zin aan geven.
Natuurlijk gaat er geen dag voorbij of ik zie ons in gedachten ergens op de route naar Santiago en vraag me af wat het ons allemaal gebracht zou hebben. Het roept regelmatig op dat ik toch graag de draad zou willen oppakken, hoewel dat in 2012 niet meer zal lukken. Sjef wil samen met mij de tocht continueren. Kortom: er komen nieuwe plannen. Wij zijn niet de eersten, die Santiago in meerdere etappes afleggen.
In de afgelopen periode hebben wij ontzettend veel betrokkenheid en medeleven ervaren. Het huis staat nog steeds vol bloemen, veel lieve bezoekjes, telefoontjes, kaarten, sms-jes, ‘waarbenjij.nu’-reacties etcetera. Wat heeft dat goed gedaan en nog steeds!!
Wij willen jullie daarvoor heel hartelijk danken!
Voor nu is het besluit genomen dat we deze etappe afsluiten met dit verslag. Daarmee is een hoofdstuk afgerond, maar het boek niet gesloten. Er komt dus een vervolg. We zullen, als het aan mij ligt, elkaar daar zeker weer in ontmoeten.
Inmiddels heeft de operatie aan mijn pols plaatsgevonden, die op kundige wijze is voorzien van plaatjes en schroefjes, omdat een deel van spaakbeen en polsgewricht bleken te zijn verbrijzeld.
De controle door de chirurg enkele dagen terug stemde hem tevreden. De hechtingen zijn verwijderd.
Een scan van de pols na de operatie doet vermoeden dat alles weer goed moet komen en ook nieuwe foto’s van de bovenarm tonen aan dat de breuk er nog steeds ‘keurig uitziet’. Er is nog geen sprake van botaangroei, maar dat zal de komende weken naar verwachting gaan gebeuren.
Heel bescheiden en zonder enige belasting mag ik wat voorzichtige bewegingen maken, mede om te voorkomen dat ik straks als extraatje met een ‘frozen shoulder’ te maken heb.
Ik krijg wel te verstaan dat de totale herstelperiode 6 tot 12 maanden in beslag zal nemen. Dat is even schrikken! Aan mij zal het echter niet liggen, ga ontzettend mijn best doen binnen het mogelijke en ik opteer dan uiteraard voor 6 maanden. De wonden op gezicht, knieën en heup zijn zo goed als genezen en de blauwe plekken zijn met een prachtig geel-groen in een laatste fase beland. Dat is het fysieke stukje.
Sjef heeft het nog steeds druk met mij, ondanks dat ik bijvoorbeeld al weer in stukjes gesneden fruit en boterham zelf kan verorberen en zo nog wat kleine dingetjes, zoals met één vinger typen. Alle beetjes helpen, dat geldt voor ons allebei. Blij met elke vordering!
Mentaal gaat het niet slecht: eerder gezegd is er dankbaarheid dat ik het er zo van af heb gebracht. Teleurstelling is er nog wel. Ik kan niet bedenken waarom dit heeft moeten gebeuren. In elk geval wordt het geduld van Sjef en mij dagelijks op de proef gesteld, maar liever zou ik er een andere betekenis of zin aan geven.
Natuurlijk gaat er geen dag voorbij of ik zie ons in gedachten ergens op de route naar Santiago en vraag me af wat het ons allemaal gebracht zou hebben. Het roept regelmatig op dat ik toch graag de draad zou willen oppakken, hoewel dat in 2012 niet meer zal lukken. Sjef wil samen met mij de tocht continueren. Kortom: er komen nieuwe plannen. Wij zijn niet de eersten, die Santiago in meerdere etappes afleggen.
In de afgelopen periode hebben wij ontzettend veel betrokkenheid en medeleven ervaren. Het huis staat nog steeds vol bloemen, veel lieve bezoekjes, telefoontjes, kaarten, sms-jes, ‘waarbenjij.nu’-reacties etcetera. Wat heeft dat goed gedaan en nog steeds!!
Wij willen jullie daarvoor heel hartelijk danken!
Voor nu is het besluit genomen dat we deze etappe afsluiten met dit verslag. Daarmee is een hoofdstuk afgerond, maar het boek niet gesloten. Er komt dus een vervolg. We zullen, als het aan mij ligt, elkaar daar zeker weer in ontmoeten.
-
22 April 2012 - 11:44
Bon:
Lieve twee,
Een bijzondere reis met een hele andere afloop. Ook wij zijn dankbaar voor de naar omstandigheden goede afloop en voor het gegeven dat jullie er zo voor elkaar mogen zijn, geweldig!!! Sjef, je zult het erbij vinden horen maar we zijn bijzonder blij met jouw goede zorg!! We blijven uiteraard graag op de hoogte van de nieuwe plannen en wensen jullie heel veel beterschap en een mooie Nederlandse zomer.
Liefs en hugs,
Art & Bon -
22 April 2012 - 12:55
Ongeloof!:
Jezus Annelies! Ik had je vorige reisverslag gemist dus toen ik net je laatste verslag las, ben ik snel terug gaan lezen en ben me rotgeschrokken!
Wat een enorme pech maar wat een enorm geluk! Ongelofelijk!!
Ik wil je heel héél veel beterschap wensen! Hou je taai en ooit komt die droom uit!
Denk aan je...
Heel veel sterkte, ook voor Sjef natuurlijk. Fijn dat je zulke fijne mensen om je heen hebt!
Liefs Jindra -
22 April 2012 - 23:00
Eddy En Wil:
Hallo Annelies,
fijn te horen dat het al weer een heel stuk beter met je(jullie) gaat.
Kijk en dat vinden we pas echt stoer, nog niet geheel genezen maar al wel weer heel strijdbaar en vol plannen. Je weet dat er vele manieren zijn om naar de bestemming te reizen hé. Ik denk dat jij en Sjef heel goed aan elkaar gewaagd zijn want ook hem hebben we tijdens zijn reis naar Nepal wel eens suggesties aan de hand gedaan waar hij vervolgens ook helemaal niets mee deed(en terecht natuurlijk). Wij zijn blij met dit goede nieuws en wensen je veel geduld, weerbaarheid, sterkte en een snel herstel toe. Doe de artsen maar eens versteld staan met een buitengewoon voortvarend herstel. Wie weet, je was tenslotte niet voor niets op weg naar een bedevaartsoord!!
Lieve groeten en we komen snel langs.(sorry aan.)
Eddy en Wil -
23 April 2012 - 14:44
Carien:
Annelies,
Heb vandaag pas je slechte nieuws kunnen lezen. Ik loop zeker twee weken achter. Was heel benieuwd naar je volgend reisvslag. Wat een vreselijke ellende. Al meer dan twee weken zit jij weer thuis met een gehavend lijf. Wat een pech. Een zo goed voorbereide reis wordt zo opeens afgebroken. Ik heb intens medelijden met je en natuurlijk ook met je partner.
Zoals je de situatie beschrijft gaat herstel lang duren. Ik wens jullie veel sterkte en hoop dat het genezingsproces vlot gaat verlopen zodat er naar een nieuwe kans uitgekeken kan worden.
Liefs Carien -
23 April 2012 - 18:17
Neeltje:
Dat is schrikken. Ik lees nu pas dat je bent gevallen... wat jammer van jullie reis! Maar gelukkig is het wel goed afgelopen.
Sterkte!
Neeltje -
23 April 2012 - 18:54
Carine Teunkens:
Wat moet zijn, zal zijn...X -
23 April 2012 - 19:44
Marja :
Hoi hoi, ik lees net je allerlaatste verslag. De vragen die ik je wilde stellen gaf jij al antwoord op. Ik was benieuwd naar hoe het nu met je ging, na de operatie. Gelukkig ben je al aan de betere hand. Maar dat jullie moeten wennen aan deze situatie is niet raar, jullie zitten ineens in een heel andere film. Tot ziens en beterschap. -
25 April 2012 - 20:22
Gels:
Hmm vorige was wel een heel kort bericht.
Lieve An en Sjef,
Mooi dat de dokters je zo weer gerepareerd hebben! Maar de aandacht en liefde van Sjef, daar kan geen geneesheer tegenop!
Herstellen herstellen herstellen en je afvragen waar dit nou toch goed voor is. Weet weet komt ooit het antwoord, en soms,.... ook niet. Gewoon pech, echt pevette pech! Ik voel de kriebels als je denkt aan waar je nu zou zijn als,... Plaag jezelf er niet teveel mee, je schiet er verdomd weinig mee op en het brengt eigenlijk ook niets. Ik lees je bedankje voor alle attenties en realiseer me dat het tijd wordt om jou / jullie kant eens op te komen. Ben erg bezig geweest met het Tilburgse. Zullen we wat prikken? Ik stuur wel een sms. En natuurlijk gaan jullie de reis weer oppakken want jou kennende,.....type pittbulllll!!! LFS van ons 2 -
26 April 2012 - 10:34
Jan:
Hoi Annelies en Sjef,
Ik had me al een aantal keren afgevraagd: Hoe zou het eigenlijk met Annelies zijn. Even op de site kijken. En daar uitgebreid antwoord , en dat allemaal met één vinger getypt. Natuurlijk wens ik je een voorspoedig herstel, maar dat zal wel lukken met die zorgzame Sjef. Ik ben heel benieuwd naar volgende plannen, daarom mijn e-mail adres achtergelaten, dan mis ik niets. En als je weer op de fiets stapt, in Oostelbeers kun je altijd een rustpauze, voorzien van koffie en eventueel wat andere hartversterkers, terecht.
groetjes,
Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
